زیارت عاشورای معروفه که از نزدیک و دور خوانده میشود و شرح آن چنان که شیخ ابو جعفر طوسی در «مصباح» ذکر فرموده چنین است :
محمّد ابن اسماعیل بن بزیع، از صالح بن عقبه، از پدرش، از حضرت باقر علیه السّلام روایت کرده : هرکه حسین بن علی علیهما السّلام را در روز دهم محرّم نزد قبر آن حضرت زیارت کند تا آنکه گریان شود ، خدا را در روز قیامت ملاقات کند ، با ثوابی به اندازه ثواب دو هزار عمره ، و دو هزار جهاد ، که ثواب آن همانند ثواب کسی میباشد که در خدمت رسول خدا و ائمه طاهرین علیهم السّلام جهاد کرده باشد .
راوی گفت: فدایت شوم چه ثوابی است برای کسیکه در شهرهای دور از کربلا باشد ، و برایش در مانند این روز رفتن به سوی قبر آن حضرت ممکن نباشد ؟ فرمود : هرگاه چنین باشد به سوی صحرا بیرون رود ، یا در خانه خود ، بر بام بلندی بالا رود ، و به سوی آن حضرت به سلام اشاره کند ، و در نفرین کردن بر قاتلین آن حضرت بکوشد و پس از آن دو رکعت نماز بخواند.
و این کار را در اوایل روز، پیش از زوال آفتاب انجام دهد، پس بر امام حسین علیه السّلام زاری و گریه کند و کسانی را که در خانه اش هستند ، هرگاه از ایشان تقیه نمیکند ، به گریه کردن بر آن حضرت امر کند ، و در خانه خود به اظهار جزع بر آن حضرت عزا بپا دارد و یکدیگر را به مصیبتشان به حسین علیه السّلام تعزیت گویند ، و من بر خدا برای ایشان همه آن ثوابها را ضامنم ، هرگاه این عمل را بیاورند.
گفتم: فدایت شوم این ثوابها را برای ایشان ضامن میشوی ، و آنها را کفیل میگردی؟ فرمود : آری من ضامن و کفیلم برای کسیکه این عمل را بجا آورد.
گفتم: یکدیگر را چگونه تعزیت گویند؟ فرمود: بگویند :
